Hayat diyip bazı şeylere alışmaya çalışsamda avunmak çok zor!! benim kahramanımdı benım köpeğimde ama artık yok ve geri gelmeyecek!!!
Az önce izledim ve gözyaşlarına boguldum.. :(((( Kendi köpeğim öldüğünden beri böyle filmlerden daha çok etkileniyorum ve göz yaşlarım iki katına çıkıyor.. :(( İnanılmaz güzel bir film gerçek hayat hikayesınden alışmış kim düşünüp senaryoya koyduysa ellerine ve yüreğine sağlık.
.
Konusu kısaca şöyle: Bir insanla bir hayvan arasındaki bağ en fazla ne kadar olabilir ki? Bu film bütün düşünceleri yıkıyor ve inanılmaz bir gerçek hayattan alınma öyküyü bizlere sunuyor. Bir bilim adamı, işten her gün dönerken metronun girişinde Hachiko isimli köpeği tarafından karşılanır. Ancak bir gün bu profesör gelmez olur; artık yaşama elveda demiştir. Yalnız Hachiko, yıllar boyu O’nun geleceği ümidiyle metronun çıkışından ayrılmaz. Köpeğin 10 yıl boyunca sahibini özlemle beklemesi sırasında, orada yaşayan halkla da arasında özel bir bağ kurulur. Kendisi de yaşamı sona erene kadar bu sadakatinden vazgeçmeyen Hachiko’nun heykeli Japonya’daki bu metro istasyonunun girişine yaptırılmış ve günümüzde de hala oradadır. :((((
3 yorum:
Ah canım benim söylediğin filmide izledim iki sene önce bende zorbamı husky cinsi canımı kaybettim çok acı bir kayıp gerçekten.
İzlemeye aldım seni canım sevgiler...
bu filmi bende izledim :( bloğumdada bahsetmiştim.. izlemeyenlere mutlaka izlemelerini öneririmmm
bu filmi izlemedim ama aynen bu senaryoda coook eski bir rus filmini babam anlatinca hünkür hünkür ağlamıştım ben de. hiç dayanamam hayvanların hüznüne..
bu arada japonlar köpeğe heykel koyacaklarına köpek etinin tüketilmesini yasaklasalar çok daha sevilirler tarafımca
belki bu yazın bana bir ders oldu Hasretcim. Evleneceğim (büyük cins için müsait ev olmadığı)için köpeğimi gözyaşlarımla evlatlık vermek zorunda kalan bi insanım şuanda. umarım bu hataya düşmem herkesin baskısıyla..bi çaresi bulunur....
Yorum Gönder